استاد جان

یه حرفی چند وقته تو گلوم گیر کرده

میترسم بیام اینجا بگمش

به نظرتون اگه یه خورده از همه چی فاصله بگیرم ممکنه بهتر شه؟

ولی عذاب وجدانشم ول نمیکنه :(

من از کجا بدونم بعدا خدا کتلتم نمیکنه؟ :((

یه بار سر یه موضوعی لینک اینجارو به مشکات دادم و بعدش هم خودم یادم رفت هم خودش

چند وقت پیش دوباره یادش افتاد و کلی ازش قول گرفتم که نیاد پستامو بخونه ولی خب اومد خوند و همون موقعی بود که حالم رو به راه نبود و محتوای پستا واقعا ترسناک بود.بم گفت یخورده خوندم ولی وحشت کردم و اومدم بیرون

دلم براش سوخت

ولی خنده دار اینه که حتی عرضه ی تموم کردنشم ندارم

همش میگم اگه بهتر شه چی؟ اگه اونور وضعم خراب تر شه چی؟ اگه درد بکشم چی؟

اولین کار مدادرنگیم

+دوربین گوشیم واقعا ریده :(

چشمم خورد به چندتا اسکرین شات سیلماریلیونی و قلبم تیر کشید :(

حالا هدفمم گدایی توجه باشه به کسی ربطی نداره ها

شما برو وبلاگای پرمحتوا بخون

دوستان خواهشا با من رو راست باشید

به نظرتون از 1 تا 10 چقدر به این ر**م ؟ :(

یکی بیاد به من سایه زدن یاد بده پارچه مو

ممکنه همه چی کنسل چه

باورم نمیشه.توی چند ساعت همه چی میتونه به هم بریزه

بیاید برام از زندگی خوابگاهی بگید تا ببینم باید ناامید بشم یا امیدوار

گایز من دیگه رسما و "دوباره" یه کنکوری به حساب میام

هنوز همه ی منابع رو تهیه نکردم و کلی استرس دارم که از کجا شروع کنم و اگه نرسم چی

ولی شما ویش می لاک :( ✌

با روز سوم کنکور خوانی در خدمتتون هستم و باید بگم که از حجم مطالب دارم جرررر میخورم

چون دیر شروع کردم سرعتم باید 2-3 برابر بقیه باشه و اصن نمیدونم سراغ چی برم  

جان هر کی دوست دارید عین ادم برای خودتون و ایندتون تصمیم بگیرید که مثل من نشید

کشور رو ناامیدی و افسردگی گرفته.همه به فکر مهاجرت افتادن یا دارن با سرعت چند برابر کارای رفتنشونو انجام میدن

فضای خونه بده.تازه بعد 30 و خرده ای سال و کلی قهر و دعوا به این نتیجه رسیدن که نمیتونن با هم بسازن

میرم توییتر حرف از سیاهی و هیچی درست نمیشه و چقدر همه بدبختیمه

میام خونه باید این جو مسخره و سنگین و بچه بازیای دو تا ادم50-60 ساله رو تحمل کنم

حالا تو این وضعیت باید برای کنکوری که معلومم نیست رتبه بیارم بخونم

خدایا